مقایسه تاب آوری روانی و مکانیزم‌های دفاعی در افراد نظامی و غیر نظامی

اهداف: هدف پژوهش حاضر مقایسه مکانیزم‌های دفاعی و میزان تاب آوری روانی در نظامیان و افراد غیرنظامی شهر ارومیه می‌باشد. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مورد-شاهدی می‌باشد. نمونه پژوهش عبارت بود از 100 نفر (50 نفر افراد گروه نظامی و 50 نفر افراد گروه غیرنظامی) که به شیوه نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب شد. پس از گزینش و تخصیص نمونه به دو گروه، پرسشنامه سبک‌های دفاعی (DSQ 40) و تاب آوری روانی (RISC (CD- طی یک مرحله برای هر دو گروه توزیع و جمع آوری گردید. در نهایت داده‌ها با روش تحلیل واریانس چند متغیری و تجزیه و تحلیل داده‌ها به کمک نرم افزار SPSS انجام شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که افراد غیرنظامی در سه مکانیسم نا ارزنده سازی، گذار به عمل و همچنین خیالپردازی اوتیستیک میانگین بالاتری در مقایسه با گروه نظامی داشتند ولی در مکانیسم دلیل تراشی میانگین گروه نظامی بالاتر از افراد غیرنظامی بود. همچنین در مکانیسم‌های دفاعی رشد یافته، گروه افراد نظامی فقط در مکانیسم پیشاپیش نگری میانگین بالاتری را در مقایسه با افراد غیرنظامی داشتند. علاوه بر این در مکانیسم‌های روان آزرده افراد غیرنظامی در مقایسه با افراد نظامی، استفاده بیشتری از دیگر دوستی کاذب داشتند. از لحاظ متغیر تاب آوری روانی، میانگین گروه نظامی بالاتر از افراد غیرنظامی بود (0/05>p). نتیجه گیری: یافته‌ها نشان داد افراد با مشاغل نظامی به‌طور کلی با تاب آوری روانی بیشتر؛ تمایل دارند مکانیزم‌های سازش نایافته، غیر انطباقی و ناکارآمد کمتر و مکانیسم‌های کارآمد و انطباقی بیشتری را برای مقابله به کار برند.